ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Εθνική Πινακοθήκη Ναυπλίου
26/05/2025 01:31
1 '
Μπορεί να φανεί περίεργος ο ρυθμός περιήγησης σε μια έκθεση ζωγραφικής, όμως στη νέα έκθεση της Μαρίας Φιλοπούλου «Ελευθερία» περιηγήθηκα τραγουδώντας τους στίχους του Βαγγέλη Γερμανού «Κρουαζιέρα» (1996).
Τα σώματα, οι ανταύγειες των κρυστάλλινων θαλασσινών νερών, οι παραλίες, τα ταξίδια και οι ονειρικές αποχρώσεις στον ελαφρύ κυματισμό της θάλασσας, μου έφεραν στο μυαλό όμορφες στιγμές διακοπών και αίσθηση πολυπόθητης ελευθερίας μακριά από συμβάσεις και απαιτήσεις καθημερινότητας.
Ένας εικαστικός τόπος, όπως οι λουόμενοι, με διαχρονική δημοφιλία και διεξοδική διερεύνηση, ποια θέση μπορεί να έχει στις σύγχρονες καλλιτεχνικές αναζητήσεις; Τι νέο μπορεί να κομίσει μια σύγχρονη ζωγράφος; Η Μαρία Φιλοπούλου απαντά με αγάπη, δεξιοτεχνία, ερευνητικό πνεύμα και σταθερή προσήλωση στις επιλογές της. (…) Καθώς η χρήση του ελεύθερου, γυμνού σώματος ως αλληγορία της ουτοπίας έχει μια παράδοση που ξεκινά από την Αναγέννηση και διαρκεί μέχρι σήμερα, η πραγμάτευση του θέματος από τη Φιλοπούλου, δεν μπορεί παρά να εγείρει σκέψεις γύρω από τη διαταραγμένη σχέση του πολιτισμού μας με τη φύση. Το γυμνό σώμα λειτουργεί σε αυτό το πλαίσιο ως το υλικό σύμβολο μιας αθώας, φυσικής κατάστασης, ως οραματική απεικόνιση ελεύθερων υπάρξεων που δεν καθορίζονται από τη σεμνοτυφία των κοινωνικών συμβάσεων και απολαμβάνουν την ηδονιστική εγκατάλειψη στη θωπεία του ήλιου, την ελευθερία, την απλή, φυσική διαβίωση μέσα στη θάλασσα και το φυσικό περιβάλλον
