ΟΙ ΤΑΪΣΤΡΕΣ-ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΚΑΙ Η… ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

Ακούσαμε λοιπόν στο από 26.11.2025 Δημοτικό Συμβούλιο Άργους από τον Δήμαρχο κ. Γιάννη Μαλτέζο μια νέα, επαναστατική θεωρία: «Ο Δήμος δεν τοποθετεί ταΐστρες για τα αδέσποτα, διότι δημιουργούν αγέλες που γίνονται επικίνδυνες μετά τις πρόσφατες επιθέσεις».

Με λίγα λόγια, αν τα ζώα φάνε, γίνονται επικίνδυνα. Αν μείνουν νηστικά, γίνονται… φιλικά, κοινωνικά και απολύτως ασφαλή. Κάτι σαν “πείνα = καλοσύνη” στο μυαλό του Δημάρχου. Φαίνεται πως κάποιοι έχουν μπερδέψει την κοινή λογική με την πολιτική ευκολία.

Και εδώ προκύπτει το μεγάλο ερώτημα: Τα χιλιάδες ευρώ που δαπάνησε ο Δήμος για ταΐστρες… πού πήγαν; Γιατί σύμφωνα με τη δήλωση του Δημάρχου, όχι μόνο δεν μπαίνουν ταΐστρες, αλλά και αυτές που έβαλαν, μάλλον εξαφανίστηκαν σαν UFO. Φτιάχτηκαν; Τοποθετήθηκαν; Αναπαύονται σε κάποια αποθήκη;

Το ακόμα πιο εντυπωσιακό: Αντί ο Δήμος να αναλάβει την ευθύνη για το πρόγραμμα αδέσποτων, να εφαρμόσει νόμιμες στειρώσεις, να κάνει εμβολιασμούς, να φροντίσει για τροφή ώστε να αποφεύγονται οι επιθετικές συμπεριφορές, αποφάσισε ότι η λύση είναι η πείνα. Ένας Δήμαρχος που θεωρεί ότι η τροφή κάνει τα ζώα επικίνδυνα είναι σαν γιατρός που θα έλεγε ότι το νερό προκαλεί… αφυδάτωση!

Και ενώ ο κ. Μαλτέζος παραδέχεται ότι δεν τοποθετεί ταΐστρες, την ίδια στιγμή ο Δήμος έχει επιδοτηθεί, έχει λάβει κονδύλια και έχει παρουσιάσει έργο για… τι ακριβώς;

Για να ΜΗΝ κάνει αυτό που πληρώθηκε να κάνει; Για να προτρέπει εμμέσως τους πολίτες να μην ταΐζουν τα ζώα και να αφήνονται οι σκύλοι στην τύχη τους, χωρίς διαχείριση, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς υποδομές;

Το χειρότερο, όμως, είναι άλλο: Η αυθαιρεσία της δήλωσης. Καμία επιστημονική βάση, καμία τεκμηρίωση, καμία αναφορά σε κτηνιατρική άποψη, καμία σοβαρή μελέτη. Απλώς μια «θεωρία» που παρουσιάστηκε ως αλήθεια, για να δικαιολογηθεί η ανυπαρξία πολιτικής. Στην πραγματικότητα, τα ζώα γίνονται πιο επικίνδυνα όταν ΠΕΙΝΑΝΕ — όχι όταν τρώνε. Αυτό θα το επιβεβαίωνε ο οποιοσδήποτε άνθρωπος με ένα στοιχειώδες επίπεδο γνώσης.

Και για να αντιληφθούμε το μέγεθος της παραδοξότητας, αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας: σε δεκάδες ευρωπαϊκές πόλεις —και σε πολλές ελληνικές— οι ταΐστρες αποτελούν κανόνα, όχι εξαίρεση. Από τη Βιέννη και το Άμστερνταμ μέχρι τη Θεσσαλονίκη, τα Τρίκαλα, τα Ιωάννινα και δεκάδες άλλους δήμους, οι οργανωμένες ταΐστρες θεωρούνται ένδειξη πολιτισμού, υπευθυνότητας και σωστής διαχείρισης των αδέσποτων. Καμία από αυτές τις πόλεις δεν έχει υιοθετήσει το “θεώρημα Μαλτέζου”. Καμία δεν ισχυρίζεται ότι το φαγητό… εξαγριώνει. Αντιθέτως, αποδεικνύουν καθημερινά ότι η τροφή, η στείρωση και ο έλεγχος μειώνουν τις αγέλες και τις επιθετικές συμπεριφορές. Εκεί όπου υπάρχει πρόγραμμα, υπάρχει και ασφάλεια. Εκεί όπου υπάρχει πολιτισμός, υπάρχει και λύση.

Και έτσι φτάνουμε στο πιο σουρεαλιστικό σημείο: Ο Δήμος πλήρωσε για ταΐστρες, αλλά δεν βάζει ταΐστρες, γιατί οι ταΐστρες κάνουν τα ζώα επικίνδυνα, άρα καλά κάναμε που δεν βάλαμε αυτά που πληρώσαμε.

Κάπου εδώ, το παράλογο συναντά το τραγελαφικό. Και ο δημότης μένει να αναρωτιέται: Ποιος πραγματικά είναι επικίνδυνος; Τα αδέσποτα ή η πολιτική που ασκείται σε βάρος τους;

https://www.facebook.com/share/p/1CtunGrTjX/